Ik geef toe, lezer, dat ik even met de ogen moest knipperen, toen ik een paar weken geleden een recensie zag van deze plaat. Ik dacht namelijk dat de Hollandse Vlaming Alfred den Ouden al heel lang geleden gestopt was met publiek op te treden, maar kennelijk vergiste ik mij. Een kwestie van bloed dat kruipt waar het niet gaan kan, wellicht. Kennelijk ontstond het plan voor deze plaat ergens in januari 2018, toen Alfred gebeld werd met de vraag of hij het zag zitten om tijdens de “Vlaamse Week” die zijn oude makker Gaby Delassus in het Noord-Franse Lillers (Lillaar) op poten wilde zetten. Lillers? Koersliefhebbers kennen het wellicht van de jaarlijkse Grote Prijs aldaar, maar verder zullen wellicht maar weinig mensen gehoord hebben van “Teugje Bier”, de vereniging die, bijna tegen beter weten in, probeert het Vlaamse verleden van Frans-Vlaanderen in de herinnering te houden. Nu, Alfred zegde toe, omdat het plan van Delassus erin bestond een avond lang de destijds bijzonder populaire LP “Traditionele Volksmuziek uit Frans-Vlaanderen” in de kijker te zetten.

Die plaat -wie van mijn generatie heeft ze eigenlijk niet in huis (gehad)? -was destijds een soort eye- opener voor velen onder ons, die weliswaar vertrouwd waren met folk van over de halve wereld, maar die totaal onwetend waren over de folk van onze dichtste zuiderburen. Voor velen was die LP de kennismaking met de Liedboeken zoals die van De Coussemaker én met de muzikale klasse van Bernard Blanc van de band La Bamboche, maar dit allemaal terzijde. We proberen bij het onderwerp van vandaag te blijven: Alfred zegde dus toe en ging op zoek naar mensen, die hem konden bijstaan. Draailierspeler Lode Bucsan kende hij allang en die had hem al wel eens vaker gevraagd om samen wat te doen. Dit was dus de gelegenheid. Bucsan zette Alfred op het spoor van multi-instrumentalist Gérald Ryckeboer (wat een prachtige naam voor een Fransman) en zo stonden ze twee weken later voor het eerst als trio op het podium. Dat ene optreden werden er meerdere en, zoals dat gaat bij muzikanten die zich amuseren: daar komt een plaat van. Deze dus en die werd bij Alfred thuis in Vlamertinge opgenomen voor een beperkt publiek van vrienden, die dus per definitie vertrouwd waren met de muziek van de historische LP, die inderdaad voor dik drie kwart overgedaan wordt. Dochter Antje neemt grotendeels de rol van mama over, de onlangs overleden Youra Marcus, een instituut op zich binnen de Franse folk en een oude bekende van Ryckeboer, leverde enkele banjoklanken aan en Martina Diessner nam een van haar draailieren me en hier en daar mee te spelen.

Met dit gezelschap, in die setting en dàt repertoire, onderneem je als vanzelf een nostalgische trip down Memory Lane en je betrapt jezelf erop, dat je verdorie na al die jaren de meeste van de teksten nog uit het hoofd kent. Zoiets geeft de kracht van volksmuziek aan: dat is een levens gegeven en eens het zaadje geplant is, blijft het op de ene of de andere manier leven. Toegegeven, de stem van Alfred heeft wat last van de jaren en klinkt lang niet meer zo overdonderend als toen, maar hij blijft wel dat mooie timbre hebben en het uurtje muziek van deze plaat is dan ook uitermate geschikt voor momenten waarop mensen mogen omkijken. Nostalgie is niet per definitie negatief: het toont alleen maar aan dat je al wat geleefd hebt. Sommigen zullen deze plaat ouderwets noemen. Ik ben het daar niet mee eens, al is ze evenmin vernieuwend. Ze is in die zin “conservatief”, dat ze past in een beweging die tot doel heeft een deel van ons gezongen patrimonium opnieuw onder de aandacht te brengen. Als ik ondersteboven mag zijn van oude Cubaanse knarren die “Chan Chan” opnieuw tot leven brengen, of van een Moldavische fanfare die eeuwenoude werkmansliederen opnieuw opnemen, dan mag ik het toch fijn vinden als ik “De Wijn” of “Lief Bethje” of “Lire Bulire” terughoor, zou ik denken? Welaan dan: Alfred den Ouden (hij is stilaan in zijn mid-seventies) is terug. Hij heeft zich met schoon volk omringd en herneemt met veel plezier zijn meest bekende werk. Moge het hem en zijn kompanen veel nieuwe optredens opleveren!

(Dani Heyvaert)